Yazının çeketmesini bu linktan okuyabilirsiniz https://laf.md/2023/12/05/fasil-yolcu/
SONSUZLAA BİR ADIM
… Demiryolu. Sıradan güz günnerindän biri. Normal bir tren garasında olan işlär: insan kalabalıı, çantalar, alışveriş kioskları, buluşmalar, ayırılıklar, gelän hem gidän trennerin gürültüsü.
Ama şindi kalabalık daalêr. Peronda sadecä bir adam var. Suratındakı çizgilär diil belli, ancak silueti bu yabancı, karışık dünnedä pek islää belli olêr. Ne suuk kristal hava ona dokunmêêr. Ne göküzünün güz sırları onu dürtmeer. Ne dä kuşlarını sıralaması…
Ne kahraman var, ne süjet, ne dä duygu…. Bu garada, bu gündä, bu güzdä o yalnızdır. Uzaklara bakêr da kendi-kendinä bişey fısıldêêr. Fasıl laflar, daalmış dilekär, Allaha bir dua, daran-peran olmuş umutlar, son afetmäk lafları…?
Lüzgär sarı yaprakları yukarı kaldırêr, toplêêr da yolcunun üstünä saurdêr. Bu yapraklar onun dolayanda bir güz valsı oynêêr.
Bir güneş okçaazı, bulutların arasından sıyrılıp dürüklüü renklendirmää deyni titsi korkuyu korkudêr. Sabaa, bilincini uyandırmaa çalışan yalnız yolcu için çannarı çalêr. Ama faydasız, o hep ölä sessiz hem dertli. İlkin bir gölgä gibi durer, sora kararlılıklan bir adım önä atêr… sonsuzlaa dooru…..
O uursuz güzün resimi yıllardır gözümün önündä, o tragediyanın melodiyasını da işidäbilerim.
Dünnenin tutamadıı yalnız bir yolcunun gürültüylän çarpan kalbinin sesi… Ayırılma sesi: tren garasında, Bucaan gökyüzünündä, bizim üzerimizdä….
Sora kimsey onu işitmedi, kimsey onu annamadı, kimsey onu durgutmadı….
Da o sonsuzlaa adım attı.
İKİ YALNIZLIK BULUŞTU
Dmitri Nikolayeviçlän ancak ömürünün bitki yıllarında tanıştık. Sık-sık görüşärdik. O Beşalmada yaşaardı, bän Komratta. O tanınmış bir yazıcıydı, bän sä havezli bir jurnalisttim.
O kendi annayışlar sistemasını kurmuştu, bän sä o zamannar her türlü sistemaya karşı baş kaldırırdım, kendimi aarardım. Bu uyumsuzluklara bakmayarak çok kiyat okumaa ikimiz dä sevärdik, halk zanaatına, yaratıcılaa ilgi, topraamıza saygı hem… yalnızlık bizi birleştirärdi. Yalnızlık.
Dimitri Kara Çobanlan ilk buluşmamız boba hem oolu Afanasi arasında öncedän kararlaştırılmıştı. O yıllarda onunnan romantik baalantımız vardı.
Aylesinnän tanışaceydım. Elbet, gergindim, bir gecä öncä kam-kam hiç uyumamıştım. Kafamda türlü düşüncelär, bir gün öncä topladıım bilgilär, buluşmanın sebebi beni korkudardı. Karaçoban talantının etiştii üst nokta okadar üüsekti ki, nasıl soluyacaamı bilmärdim.
Bir geniylän nasıl lafetmää lääzım bilmäzdim. O bir geniydi. Bunu bilärdim. Bunun için, evdä aynanın karşısında buluşmamızın hazırlıını yaptım, rubalarımı hem saç stilimi seçtim da selämneşmä tekstimi ezber üürendim.
Dmitri Nikolayeviçin benim için kendi düşünceleri vardı. Tanışmadan öncä birkaç gün onun evindä yaşamak zorunda kalmıştım. Beni izlediini da sonuçlar çıkardıını sora annadım.
BİR KAZAN KİREZ
O may ayında kirezlär olmuştu. Kara Çobanların aulunda büük bir aaç vardı da kirezlerin olmasını bekleyäräk dolayında çok dönüp durdum. Bir sabaa odamın kapısında iri, kırmızı kirez dolu bir kazan buldum. Bana onnarı Dmitri Nikolayeviç toplamıştı.
Benim için!
Bu bir çaarıydı.
Evdä olduunu bilärdim, çalışardı, onu raatsız etmää olmazdı… Bir geniyin yaratmak ritmasını, rejimini bozdum. İçeri daldım. Yalabık, akıllı, meraklı gözleri bana baktı da dudaklarının kenarlarında saklamaa çalıştıı bir gülümsemä titiredi.
Yazdı Anna Harlamenko
Çevirdi Güllü Karanfil
Devamı Dekabrinin 12-dä…
